belki birazdan ağlarım devletler de yanılır
götünü gök sananların oturduğu sandalyeden ibarettir hayat
bazen bilinir bazen bilinmez
kim insan kim değil her şey karışır.
çok utanmış bir kızın suya düşer bedeni
işte ben o an belki bir park olurum, parkta bir bank
bana bakılmış olur, benden geçilmiş…
bir akşamüstü aklımda bir ağustos ömrüm kırışır.
çok üzgün bir anne ile bir kırlangıç arasındaki bağ ne?
neler yanılmaz ki tarih de yanılır.
kasıklarını ovuşturmak için yazanlar harbi yalan
ağacın tarihine çentik atılır
yani bazen diyorum ki bazen işte bazen
metroya benziyor bazı kadınlar, demirden sürüngen
ve adamlar...
yani bazen çok suikast, çok soygun
çok ağlamak istiyorum kim allahsız kimin allahı var
işte bazen devletler de yanılır
kim karşıda durup karşıyı yıkar
kim anlatır bunları sonraya
isimler neyi hatırlatır
kocaman bir endişedir ardından baktığımız zaman
göğsümüzde vuruldukça kuşlar.
s.k.e
ikibinondört’te20şubat
(Akatalpa Nisan 2014 – Sayı 172)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder