dolor

göğü gökdelenlerle kırbaçlayanların
akıl almaz yasaları ve yakışıklı yasları öpüyordu alnımızı
su içmek toprağı ekip biçmek paraydı
kitaplar paraydı
gitmek paraydı
yakışık almıyordu kalmak ve bakmak
biri şu perspektifi söksün istiyordum gözlerimden
unutmaya etek toplayayım
üstelik adım belkıs da değildi
sahi adım neydi
biri adımı söylesin

zaman gürültülü
parmak uçlarında yürüyor filler
kaç kişiydik
inanmış kaç asır
afili bir üzgünlüktü dünya
yavaşladıkça yavaşladım
kışınızda ağzım filbahar
ya sizin ağzınız?
ağzınızda yaranız var mı?
patlar mı her haziran?

bazen kalelerim düşüyordu
annem bir kuyu sanıyordum süreklileşen
bir derde vurgun ki merhem bilmez.
kibrine kibrit çakmak istediğim koltuklar
ve onların ışıltılı vitrinleri
bir miting alanına atıyordu kalbimi
oturup kendi sesime ağlıyordum
içinde kaybolduğum bir şarkının nakaratı
lütfen bir sokak kedisinin gölgesinden geçsin.

s.k.e

ikibionaltı'da29haziran

 Eliz Edebiyat, Sayı:91, Temmuz 2016

sessizlikler

yüzümden düşen kuşlar değil,  
ışıkların gölgesinde kuruyan şeylerin hüznü. 
bir kedi miyavlamasıyla beraber değiyor sesim yağmura 
düşenleri arıyorum içinde caddelerin 
defalarca önünden geçilmiş vitrin camlarında. 
okul önleri, parklar, plakçılar 
yol yordam bilmeyen bir kalbin 
yol yordam bilmeyen hüznü. 

kadın boya kutularına sarılsın sımsıkı 
adam yazlık sinemalar gibi dursun şurada 
yüzümden düşen kuşlar değil,  
ağırlığı bir trenin. 
gök burada kimse gitmesin 
ilan edilmez oluyor varlık 
günün soluşu dertlenmeyecek gibi değil 
ve derdimiz,  
mümkün kılıyor kalbe dokunmayı 
bir âmâ sakinliğiyle kalbe dokunmayı 
demirin ağırlığınca kalbe dokunmayı. 
bir heykel hüznüyle durulabilir diyor vazgeçemediklerimiz 
yalnızlıktan geriye kalan bir güzel zaman 
kıymık gibi batıyor, gidilmesin. 

kimselere söylenmesin solduğu mum çiçeğinin 
içimiz hızla geçilebilir bir tehlikeye dönüşme korkusu 
kimselere söylenmesin yavaşlatma arzumuz 
sesimden düşen kuşlar değil, kanatları onların 
kırık, belki kırgın ve bir uyanışa işaret 
belki oralıyım tökezleyen bir yazdan kalma 
safsatalar içimde sancıyor 
imanı büküyorlar çatlıyor duvarlarım 
kimin susuşuyum yolu büken kim? 

s.k.e

ikibinonaltı’da26mayıs

Akatalpa, Temmuz 2016, Sayı:199