müşteki

büyülü bir iç çekişti yaşamak diyeceğim

ilk kez okuyabilmek kadar

ağzımda kaç milyon kuş

koca bir boşluk

yutkunulmuş çığlık

bir nehre girer gibi üşünmüş

allah kutsal bir tebessüm yüzümde

kendimi hatırlatacak

son durağa gelmiş bir son şurada

rastlanılmış ve soğuk.

bütün çocukları ben öldürdüm diyeceğim

bütün yıkıntıların sebebi ben

bütün kıyımların ve kıyısızlığın

dur bu filmi ben bitireceğim.

kendini öpen kadın hep kendine dönmüştür

az uyumuş hiç uyanmamış

gözleri çürük vişne

ağlamıştır mutlaka yine ağlasın isteyeceğim

bir şeyler biter -bir şeyler hep bitsin

içimiz bereketli bir yer

bir yer ve mutlaka iyi bir şey

dinler adına

aynılık büyük keder

yürürken terliğimi sürüyeceğim

allah! diyecek alttaki kadın

ayak sesim ağzında

dur biraz dinleneceğim.

çatlamış damarı

bu gemi yürür mü

dağ dağa konuşmaz insan insana

şuramda tam şuramda şişirilmiş

biraz konteynır

biraz fazla meyilli kış

kârhaneye susmuş allah

kusursuz şehvet ve para

ortalık yerde üzüleceğim ne tuhaf

kış ne tuhaf

şakacı bir telaş ellerimde

avukat istemeyeceğim.

s.k.e

ikibinondört’te16kasım

ağzımda

senin adın neydi
ah neydi
bir çiçeğe su vermeye benzer miydi?
sahi neydi
ben o zamanlar yazardım
biraz az biraz yaz
azardım ben o zamanlar
azar azar ah niyeydi

kaç yıl önceydi neredeydi
hırçın bir eğilmeydi sudan seccadelere
sudan sebeplerdi
ah kime neydi.

sırtımda bir yokuşu eğdim yere
o düşenler ayak izleri miydi
of bunu söylemek niye
of niye ve kime

sahi neydi
senin adın neydi
ağzımda bir şiir kadar vakitsiz ve tenha
bir orospuya benziyordu
bir ayyaşa
ya da yaslanmaya bir direğe
öyle güpegündüz
sokak ortasında.


s.k.e
ikibinonüç’te12kasım

(Akatalpa, Aralık 2013, Sayı:168)