şekerli şeyler ve sonra için

birinin ocakta çayı kalmıştır mutlaka

masada küllüğü. akşamın en güzel saatlerinde

dışarıda gökdelenlerin ve sokakların

iktidarlar kadar uzadığı belirsizlik

dışarı hep bir belirsizliğe açtır

mesela neyi söylesem olmayacaktır

neyi anlatsam olacak

çatıları öpen sabahlarca

incelikli ve üşüyen

en çok doğrular yırtılacaktır.

mecburiyet yıllar künyemiz

doğrudur kurtlanmış bir tarihe talip oluşumuz

ki mahremiyetin gömülüşü bundandır.

mesela bir kayıplıktır biraz

birinin günaydınına cevap bulamayışı

biri ben olmuşum ya da sen ne fark eder

alışmak beter bir yenilgidir.

biraz açınca camı güneş girer

biraz açınca ışık

biraz açınca ses

cinayetler ve hırsızlıklar kadar

kıpırdanışlar ve soluyuşlar

iyi kötü girer -olsun

kimsesizliktir bu biraz -bilmezler

bilmedikleri gibi sevdiğim

gözleri deccal bir yetimlik oluşunu

içimize bakışının

tomaların altındaki çocuğun.

yapraklardan tanıyorum mevsimleri

insanları ve zamanı, açlığından.

sonraya korkunç bir arzu

sonrayı tanımıyorum

bir kuş her gün gelip konsun balkonuma

her gün bir parça ekmek

nasıl seviniyorum -biraz çocukluktur

göğsüm çiçeğe durmuş kuşkusuz

yüzüm güneşe çevrilmiş şekerli bir keder

ara sıra avuçlayışım bundandır.

olsun sevinmeyecek gibi değil

birinin bir yerlerde gülümseyişi

bu ne güzel bir inanıştır sonraya

olsun.

s.k.e

ikibinondört’te3kasım

(Akatalpa, Aralık 2014, Sayı180)

kabul kederdir.

çok çektim banka veznelerinden ve cadde boyu atm'lerden
içimden hep bir fili tuttum
fiilleri unuttum ama failleri kırk yıl hatırlı
fincan güzel kahve güzel.

siyahi banknotlar ve umutsuz boykotlar gördüm

yani bilirim ki insan bilmenin sancısıdır

bilirim cennet ehlidir tankların ezdiği çiçekler
ağaç insanın canlı heykelidir
ben böyle baktıkça sokak güzel kavga güzel
kış uzun bir ibrettir.

bütün kadınlar böyle öpülmüştür diyebilirim

misal
nice meydan muharebeleri
nice terlemiş atlar
rüzgâra yenik çıplak dallar uzamıştır
sırtımdan boynuna.
usulca bozulmuştur bir filin ayak izi
sığdırılmış bütün şeylerin içinde.

yani diyebilirim ki

bir yay böyle bozulmuş

bir yatak böyle gıcırdamıştır.

insan haritasının neresinden dağılır
nereyedir hicreti 

bütün bir ömür böyle örülmüştür

iplik iplik böyle sökülmüş

böyle düğüm böyle kör
bilmek güzel bilmek güzel.

pazar yeridir parmak uçlarımız

parmak uçlarımız iman

bu ülkede bir şey olmak bile artık pörsümüş bir şeydir

misal zeytini unutturan başka bir kıyımdır

tomaları unutturan onlarca tomar.

reset edilmez bellekler arası

çocukluğun kükürt kokusudur kayısı

bir dil en çok ne zaman sızlar

unutulur yaşattığımız o kesif tarih

kirletip attığımız ne varsa

kabul kederdir

gibi bir aşk kıyısında

ölüm güzel.

s.k.e

ikibinondört’te2aralık