gidecek bir eviniz?
bu yol benim yolum
üstünde doğup batar gün
üstünde gemilere uzanır gölgeler
ipince bir kadına benzer yürüsem
yürümesem kemana
size bunu anlatmadım.
apaydınlık bir bugündü
herkesin kendine döndüğü
biçimleri ışıkla buluşturdum
neye uzandıysam merdiven altı
yedi, sekiz
dokuzu da sayarsam ona benim diyeceğim
bir yalanınız var mı? inandırdığınız…
ah neydi onun adı neydi
dibinde kimseydim
neydi adı bir söylesem.
sizin her şeye yeniden başlamanız var mı?
herkese benzeyen
ama değişilmeyen hiçbir şeye
otobüse yetişmeleriniz?
bu beklemeler benim
lütfen lütfen gidiniz!
incinmelerle renkleniyor sardunyalar
bu sır benim söyleyemem
o ve ben
denizlerce sessiziz.
siz serçeleri sever misiniz?
lütfen hayır deyin lütfen
aramızda bir akşam
aramızda gerçek bir akşam
kırık dökük bir anıya sarılıyorum ah bunlar elleriniz
sarılmasam yine elleriniz
koskoca bir ormanı andırıyordu bendeki
bırakmadım.
s.k.e
ikibinonüç’te30temmuz
( Akatalpa, Ekim 2013, Sayı:166 )
