beyaza uzayan boşluk

eğer saçlarımı kesersem kesmiş olurum seninle aramdaki bağı

küsersem yazık olur sardunyaya –henüz görmedin

kararan sokak ve kapalı perdeler

ışıklar titrek ve sapsarı –sen onları öyle sevmedin

göğsüm ateşe verilmiş orman

kaçarken vururlar bir ceylanı ağaçların acıya soyunduğu yerde.

eğer ağlarsam ağlamış olurum yüzümde aksanı bozuk bir keder

kiminle sevişirsen seviş

kiminle sevişirsem sevişeyim

tasviri çok ayıp bir şeyler birikir içimizde

çok kabul görmez

soyluluktan çok uzak

ahlaksızlığın mertebesine erişemedikten sonra bundan kime ne

dünya kir.

eğer severse, ellerim sever bir sabah

bir sabah ve başka bir sabah dahaymış gibi

esirgeyen ve bağışlayan gecenin hükmüyle.

ve bir gün tanrı yitirilir bir pazartesi

o gün bugündür –yazık olur

aşk bir omuz ister ve sıcak bir sine

bir öpüş bir kucak ve hep sonrası

bir akşamüstü seyridir çizersem

tanrım edit edit edit!

ölmek gibi bir şeydir içinde bir trenin raydan çıkması

biçimin kaybedilişiyle.

yitirilirsem yitirilmiş olur bir şeylerin

ve eğer elindeki çiçekten bir dünya yaratamıyorsan adam değilsin.

omurgasız yalanlar ve kaypak adamlar

her mevsim aynı bozuk plak

bir aşk yaratmak adına göze almak defalarca hançerlenmeyi

susmayı öğretemeden konuşan ağızlara

biliyorum güzel şeydi

üzen şeydi biliyorum

yani ne acayip bir şeydi pas tutmuş inançlar arasında.

yitirilirsem yitirilmiş olur bir şeylerin

çürümüş olur gün ağarırken sokağa bakmak

ve sesi güvercinlerin.

yani evet bir sokakta devasal gölgeler gibi uzamak olur

bir sabah

güzel bir sabah

inandığımız bir sabah.

kadınlar sevilir göğsü uzak şehirlere benzeyen

kadınlar hiç gidilmemiş

ve omuzları bir rahme benzemeyen adamlar

benzer bir yaraya nüfuz eden acılar sonrası

büyüdükçe küçüldüğümüz ne varsa yaşama dair

koca bir boşluk açılır –bembeyaz.

s.k.e

ikibinonüç’te30aralık