ocakta kaynamış taş
elleri hep yüzüne yakın
büyük fotoğrafta te cetveli babam
okyanus ötesine mektuplar yazarken tanrı’ya
ne masallarla uyunur bir göz bıraktı
ne huzurlu bir kalp…
sıra sıra kahverengi çocuklar
lastik ayakkabıların ucunda dünya
babamın ağzı kuş yuvası
yollarsa çabuk çabuk çırpılan kanatlar.
işte kıskandı şu ağaç
şu kırmızı taşlar kaldırımda
şu sardunya o sebepten eğilmiş sokağa
sallardım da fırçamı
biçimi bozulmasa yağmurun
ıslak bir bank
tenha bir parkta.
birazdan açılacak kapı gıcırtısı babam
yürek kıpırtısı
kaç zamandır kapalı kapılar ardında.
s.k.e
ikibinonüç'te11haziran
(Akatalpa, Temmuz 2013, Sayı:163)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder